ตุนหวง (Dunhuang) เมืองโอเอซิสกลางทะเลทราย ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลกานซู่ (Gansu Province) ริมแอ่งที่ราบทาริม (Tarim Basin)

ในระหว่างยุคสมัยราชวงศ์ฮั่น และ ถัง ตุนหวง อยู่ในฐานะเป็นเมืองศูนย์กลางสำคัญบนเส้นทางสายไหม รวมทั้ง เป็นเสมือนจุดเชื่อมต่อระหว่างอารยธรรมตะวันออก และ ตะวันตก เป็นทางผ่าน และ จุดแวะพักสำคัญของขบวนคาราวานการค้าแต่อดีตกาล และ มีบทบาทสำคัญยิ่ง ในฐานะเป็นเส้นทาง แห่งการเผยแพร่พุทธศาสนาเข้ามายังประเทศจีน

หลักฐานต่าง ๆ ที่ยังคงหลงเหลือ และปรากฏอยู่ในสภาพสมบูรณ์ยิ่ง เช่น โม่เกาคู สิ่งก่อสร้างมหัศจรรย์บนหน้าผาภูเขาหมิงซา ซึ่งถูกเจาะเป็นถ้ำต่าง ๆ กว่า 500 ถ้ำ ซึ่งภายในเป็นที่บรรจุพุทธประติมากรรม และ ภาพเขียนพุทธประวัติต่าง ๆ อันล้ำค่ามากมาย ที่ยังมีความสมบูรณ์มาก อันเป็นหลักฐานยืนยันถึงการเผยแพร่เข้ามาของพุทธศาสนา ตั้งแต่ยุคสมัย 16 ราชวงศ์

โม่เกาคู เริ่มดำเนินการก่อสร้างมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 4 เรื่อยมาจนถึงศตวรรษที่ 14 แม้สมบัติล้ำค่าภายในต่าง ๆ จะถูกลักขโมยขนย้ายออกนอกประเทศจีนไป เป็นจำนวนมากจากบรรดานักล่าเมืองขึ้น และ นักแสวงโชคทั้ง ชาวอังกฤษ รัสเซีย ญี่ปุ่นอเมริกา ในช่วงศตวรรษที่19 จนกระทั่งสุดท้าย ก็ได้ถูกสกัดกั้นจากรัฐบาลจีนในสมัย ดร.ซุนยัดเซ็น ซึ่งเริ่มเล็งเห็นถึงความล้ำค่าของมรดกตกทอดชิ้นนี้ ก่อนที่จะได้รับการบูรณะ และ เปิดให้นักท่องเที่ยวได้เข้าชมในบางส่วน ปัจจุบันยังได้รับการรับเลือกเป็นหนึ่งในมรดกโลกจากองค์การสหประชาชาติ ในปี ค.ศ.1991